Ισραήλ και Παλαιστίνη βρίσκονται σε έναν συνεχή και αιματηρό «πόλεμο», με το Μεσανατολικό να αποσταθεροποιεί ολόκληρη την περιοχή, τις Αραβικές χώρες να είναι ορκισμένοι εχθροί του Ισραήλ και γενιές Παλαιστινίων να γεννιούνται και να πεθαίνουν πριν καλά καλά ενηλικιωθούν.
Η σφαγή στο μουσικό φεστιβάλ «Supernova» ήταν η μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση κατά του Ισραήλ, όταν στις 7 Οκτωβρίου 2023 τρομοκράτες της ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς εισέβαλαν στο Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας και επιτέθηκαν εναντίον συμμετεχόντων σε φεστιβάλ μουσικής σκοτώνοντας 260 άτομα. Μια μέρα μετά, ξεκίνησε η αντεπίθεση των Ισραηλινών, βομβαρδίζοντας και αποκλείοντας τη Λωρίδα της Γάζας, με συμπλοκές να ξεσπάνε στην Δυτική Όχθη και στα σύνορα του Ισραήλ με τον Λίβανο .
Ιστορικά, η διαμάχη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων ξεκίνησε στα μέσα του 20ού αιώνα με τη διακήρυξη Μπάλφουρ, μια ανοικτή επιστολή που υιοθετήθηκε επισήμως από τη βρετανική κυβέρνηση το 1917 κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανακοινώνοντας την υποστήριξη για την ίδρυση ενός «εθνικού κράτους για τον εβραϊκό λαό» στην Βρετανική Παλαιστίνη . Αυτό αποτέλεσε στη σύγκρουση μεταξύ των Παλαιστινίων που αρνούνταν να αποδεχτούν αυτήν την εξέλιξη και των Εβραίων που ήταν διατεθειμένοι να αγωνιστούν για να πραγματοποιήσουν τον εθνικό τους σκοπό αλλά και στην ευρύτερη αραβοϊσραηλινή σύγκρουση αργότερα. Για τους Εβραίους εκεί βρισκόταν η γη των προγόνων τους, όμως και για τους Άραβες της Παλαιστίνης ήταν η πατρίδα τους και αντιτάχθηκαν στη μετοίκηση των Εβραίων.
Από την κατάκτηση της Δυτικής Όχθης στον πόλεμο των έξι ημερών του 1967 το Ισραήλ επέκτεινε συστηματικά τους αμφιλεγόμενους οικισμούς του εκεί, αν και σύμφωνα με το ψήφισμα 242 τα Ηνωμένα Έθνη καλούσαν την ισραηλινή κυβέρνηση να αποσυρθεί στα σύνορα με αντάλλαγμα την αναγνώριση του Κράτους του Ισραήλ και τον σεβασμό της ασφάλειας του .Το 1993 περίπου 110.000 ισραηλινοί έποικοι ζούσαν στην Δυτική Όχθη, σήμερα ο αριθμός έχει αυξηθεί σε περίπου μισό εκατομμύριο. Κι αν συμπεριληφθεί και η Ανατολική Ιερουσαλήμ ο αριθμός φτάνει σε 700.000. Ο ΟΗΕ έχει αναγάγει τους εποικισμούς ως το μεγαλύτερο πρόβλημα για μια ειρηνευτική διευθέτηση, επειδή εμποδίζουν την εδαφική συνοχή της Δυτικής Όχθης. Οι βίαιες επιθέσεις των εποίκων κατά των Παλαιστινίων έχουν αυξηθεί σημαντικά, ενώ οι Παλαιστίνιοι διαμαρτύρονται επανειλημμένα για μαζικούς περιορισμούς στην καθημερινή τους ζωή εξαιτίας της ισραηλινής κατοχής.
Η λύση των δύο κρατών στη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων, είναι ένας πολιτικός όρος, που οραματίζεται ένα ανεξάρτητο Κράτος της Παλαιστίνης δυτικά του ποταμού Ιορδάνη και στην Λωρίδα της Γάζας. Σε περίπτωση συμφωνίας, τα σύνορα των δύο κρατών είναι ακόμη σε έντονες διαφωνίες και διαπραγματεύσεις. Η ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς και τα Αραβικά κράτη επιμένουν στα «σύνορα του 1967», ενώ παράλληλα επιδιώκουν και τροφοδοτούν τη σύγκρουση με απώτερο στόχο της την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους στο έδαφος ολόκληρης της ιστορικής Παλαιστίνης και την καταστροφή του Κράτους του Ισραήλ. Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ έχει κάνει διάφορες προτάσεις προς τους Παλαιστίνιους οι οποίες περιελάμβαναν μια λύση δύο κρατών για δύο λαούς αλλά απορρίφθηκαν από την ηγεσία της Χαμάς.
Οι υποστηρικτές της λύσης των δύο κρατών οραματίζονται μια Παλαιστίνη στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη που θα συνδέεται με έναν διάδρομο μέσω του Ισραήλ. Πριν από δύο δεκαετίες, λεπτομέρειες για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει παρουσιάστηκαν σε ένα σχέδιο από πρώην Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους διαπραγματευτές γνωστή ως Συμφωνία της Γενεύης, οι αρχές της περιλαμβάνουν την αναγνώριση των εβραϊκών συνοικιών της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και την αναγνώριση των αντίστοιχων αραβικών ως παλαιστινιακή πρωτεύουσα. Παράλληλα, η Συμφωνία προβλέπει την αποστρατιωτικοποίηση του παλαιστινιακού κράτους. Το Ισραήλ θα προσαρτούσε μεγάλους οικισμούς και θα εκχωρούσε άλλες εκτάσεις σε ανταλλαγή, ενώ ταυτόχρονα θα προχωρούσε στην επανεγκατάσταση Εβραίων εποίκων σε παλαιστινιακά κυρίαρχα εδάφη εκτός των περιοχών αυτών.
Όταν λέμε να σταματήσει ο πόλεμος, λέμε όχι σε αυτή την απάνθρωπη αιματοχυσία, στην τεράστια απώλεια ζωών και κακοποίηση που υφίστανται εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα και σε κοινή θέα. Λέμε όχι στη ρητορική μίσους που προκαλεί παγκόσμιους πολέμους. Στο τέλος-τέλος πόσοι Παλαιστίνιοι πρέπει να σκοτωθούν για να μπορούμε να λέμε «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» χωρίς αυτό να ερμηνεύεται ως «Θάνατος στους Εβραίους»; Ποιο έγκλημα είναι πιο έγκλημα;
Add comment
Comments